در سرزنش اصحاب خود

« 381»

(123) وَ مِنْ كَلَامٍ ( عليه ‏السلام  )

وَ كَأَنِّي أَنْظُرُ إِلَيْكُمْ تَكِشُّونَ كَشِيشَ الضِّبَابِ لَا تَأْخُذُونَ حَقّاً وَ لَا تَمْنَعُونَ ضَيْماً قَدْ خُلِّيتُمْ وَ الطَّرِيقَ فَالنَّجَاةُ لِلْمُقْتَحِمِ وَ الْهَلَكَةُ لِلْمُتَلَوِّمِ.

  از سخنان آن حضرت عليه السّلام است (در توبيخ و سرزنش اصحاب خود): (1) مانند آنست كه مى ‏بينم شما را (هنگام بهم ريختن براى فرار از جنگ) سر و صدا راه مى‏ اندازيد (غوغاء و هياهو مى ‏نماييد) مانند صداى پوست سوسمارها در وقتى كه (در راه) بهم ماليده مي شوند،  

 ص382

حقّى را نمى ‏گيريد (در مقابل دشمن ايستادگى نمى‏ نمائيد) و از ظلم و ستم (ستمگر) جلوگيرى نمى‏ كنيد، (2) شما را در راه (بهشت) آزاد گذاشته ‏اند، پس نجات و رستگارى براى كسى است كه خود را در آن افكند (در راه خدا بجنگد) و هلاكت و بد بختى براى كسيكه توقّف كند (از جهاد خوددارى نمايد).